Οι τοξικές σχέσεις και οι τοξικοί άνθρωποι.

Θα ήθελα να μιλήσω για ένα θέμα που συναντώ συχνά σε άρθρα με εντυπωσιακούς τίτλους και έντονες εικόνες και που φαίνεται να είναι κάπως της μόδας τελευταία.

Κι αυτό είναι οι τοξικές σχέσεις και οι τοξικοί άνθρωποι.

Υπάρχουν πολύ ωραία άρθρα σχετικά και καλά τα λένε οι ψυχολόγοι,συμφωνώ κι εγώ σε γενικές γραμμές ,όπως κι εσείς μάλλον,αλλά παρατηρώ να λείπει κάτι.

Λείπει το κομμάτι που λέει ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να είμαστε εμείς. Ένας απλός,καθημερινός άνθρωπος που ζει την ζωή του όπως μπορεί.

Λείπει το κομμάτι της ενσυναίσθησης που λέει ότι αυτός ο άνθρωπος είναι τραυματισμένος κι έχει ανάγκη από αγάπη και ενσυναίσθηση,όχι από κατηγοριοποιήσεις και συμπτώματα.

Ναι,δεν είναι δική μου δουλειά να τον θεραπεύσω. Θα χρειαστεί να πάει σε ειδικό και να ξεκινήσει το προσωπικό του ταξίδι εσωτερικής διερεύνησης και θεραπείας.

Ναι αν έχω σχέση μαζί του θα χρειαστεί να βάλω όρια ή να βγω από την σχέση αλλά όχι επειδή ο άλλος είναι τοξικός και τρέχω να γλυτώσω,αλλά γιατί κι εγω θα χρειαστεί να πάω σε ειδικό και να διερευνήσω τα γιατί και τα πως με έφεραν σε αυτή την σχέση.

Να τρέξουμε να φύγουμε μακριά από τον “τοξικό” άνθρωπο να πάμε που;

Πάλι σε “τοξικό” θα ξαναβρεθούμε αν δεν διερευνήσουμε τι μας πήγε εκεί εξαρχής...

Πόσο εκτιμώ και σέβομαι τον εαυτό μου και τι ήθελα να βιώσω υποσυνείδητα για να με έλκει μια τέτοια σχέση.

Κάτι έχω κι εγώ να μάθω εδώ.

Δεν είναι οι τοξικοί άνθρωποι vs των θυμάτων τους.

Πολλοί από εμάς μπορεί να βιώσαμε,να βιώνουμε ή και να βιώσουμε στο μέλλον,αν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες που θα πυροδοτήσουν τα ανεπίλυτα ζητήματά μας μια τοξική σχέση. Με όλη την καλή μας πρόθεση..από “καλοί άνθρωποι” θα γίνουμε οι “τοξικοί”.

Γι αυτό ...

Ας μην ξεχνάμε την ενσυναίσθηση μαζί με τα όρια και την προσωπική διερεύνηση κι ας μην βάζουμε τόσο εύκολα ταμπέλες.

Ευχαριστώ

Καλλιόπη Παπαχατζάκη