θετική ή αρνητική σκέψη;
Θετική ή αρνητική σκέψη;
Είναι προφανής η απάντηση έτσι δεν είναι; θετική βέβαια θα βιαστούμε να απαντήσουμε.
Προτείνω όμως να το πάμε ένα βήμα παραπέρα.
Αλλά πριν από αυτό να πω ότι ναι,είναι σημαντικό βήμα στην εσωτερική μας εξέλιξη να περάσουμε από την ασυνείδητη επαναλαμβανόμενη αρνητική σκέψη στην συνειδητά θετική και να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε την επιλογή των σκέψεων μας. Είναι σημαντικό να αρχίσουμε να δρούμε και να δημιουργούμε μέσα από την θετική σκέψη.
Να επισημάνω όμως μια παγιδούλα σε όλο αυτό και αυτή είναι να προσκολληθούμε στο εργαλείο της θετικής σκέψης και τελικά να κρίνουμε,να απορρίπτουμε ,να αρνούμαστε ή και να αποφεύγουμε την αρνητική σκέψη ζώντας τελικά σε μια πλάνη αφού και οι δυο όψεις είναι μέρος της δυαδικότητας (άρα και του διαχωρισμού) κι όταν προσκολλόμαστε σε ένα από τα δυο αυτόματα ακυρώνουμε το άλλο που σημαίνει ότι αρνούμαστε ένα κομμάτι μας,μια πλευρά μας διότι είμαστε και τα δύο ενώ την ίδια στιγμή δεν είμαστε και τίποτα από τα δυο αφού η δυαδικότητα παύει να υφίσταται στα ανώτερα πεδία.
Ωστόσο όμως θα πρότεινα προκειμένου να μην προδίδουμε τον εαυτό μας αρνούμενοι ένα κομμάτι μας,να πάμε παραπέρα και να γινόμαστε παρατηρητές και της θετικής και της αρνητικής σκέψης. Να αφήνουμε χώρο και στα δύο να αναδύονται,ξέροντας ότι είμαστε και τα δύο. Αν απλά τους επιτρέπουμε να υπάρχουν την στιγμή που συμβαίνει ,υπάρχει ροή και είμαστε αληθινοί με τον εαυτό μας.
Μην φοβάστε να νιώθετε αυτό που είναι. Αν το δούμε χωρίς κριτική,χωρίς προσκόλληση όλα είναι ενέργεια και όλα συνεχώς κινούνται . Ούτε αρνητικοί γίνεται να είμαστε για πάντα,ούτε θετικοί. Μέσα στην μέρα μας και στην διάρκεια της ζωής μας οι χαρές και οι λύπες ,τα αρνητικά και τα θετικά διαρκώς θα εναλλάσσονται .
Ας αποδεχόμαστε αυτό που συμβαίνει μέσα μας κάθε φορά,ας το αναγνωρίζουμε και ας το απελευθερώνουμε. Έτσι θα ερχόμαστε όλο και πιο συχνά στην μέση των δυο άκρων,στην ουδετερότητα η οποία δεν εμπεριέχει συναισθήματα όπως πόνο,απογοήτευση,θυμό κλπ μια και όλα αυτά είναι προϊόντα της κριτικής ,της προσκόλλησης και των προσδοκιών μας. Η ζωή όμως συμβαίνει με τον δικό της τρόπο και δεν μπορεί να είναι μόνο θετική ή μόνο αρνητική.
Επιτρέποντας λοιπόν στην σκέψη μας να είναι αυτή που είναι χωρίς κριτική και προσκόλληση/ταύτιση η ουδετερότητα απλά συμβαίνει. Δεν είναι κάτι που μπορεί κανείς να προσποιηθεί ή να πιέσει να συμβεί. Θέλει κατανόηση από μια ανώτερη οπτική γωνία ότι όλα είναι ενέργεια,ότι η Αληθινή μας φύση είναι Πνεύμα κι έτσι μπορούμε να μπαίνουμε σε μια θέση αποδοχής που θα φέρει ουδετερότητα που με την σειρά της θα φέρει αποταύτιση από την σκέψη,το συναίσθημα,το σώμα.
Δεν χρειάζεται όμως να βιαζόμαστε να πετύχουμε κάτι γιατί έτσι το πιθανότερο είναι να βάζουμε τον εαυτό μας σε ακόμα μια πλάνη και να μιμούμαστε την ουδετερότητα και την αποταύτιση .
Καλύτερα να το πηγαίνουμε βήμα-βήμα με τον δικό μας ρυθμό όποιος κι αν είναι αυτός.
Πάμε λοιπόν ένα βήμα πέρα από την πολικότητα και τον διαχωρισμό της θετικής και της αρνητικής σκέψης όταν αποδεχόμαστε αυτό που συμβαίνει και παρατηρούμε χωρίς να ταυτιζόμαστε.
Ευχαριστώ.
Καλλιόπη Παπαχατζάκη
